دکتر محمدعلی امامی بشنیغانی، فرزند عباس، دوران کودکی خود را در خانواده ای کشاورز و زیلوباف سپری کرد. وی دوران دبستان و سال های اول دبیرستان را در تنها دبستان و دبیرستان منطقه گذرانید. در ۱۳۴۵ ش از دبیرستان نقش جهان پایتخت، دیپلم طبیعی را گرفت و همان سال در رشته ی علوم آزمایشگاهی در دانشگاه جندی شاپور اهواز پذیرفته شد و در ۱۳۵۰ ش به دریافت درجه ی کارشناسی نایل شد.
سال های ۱۳۵۰-۱۳۵۲ ش را با درجه ستوان دومی، در لباس سربازی و در شهرهای تهران، تبریز و مشهد سپری کرد و در ۱۳۵۲ ش به عنوان دبیر(کارشناس) آزمایشگاه در دانشگاه فردوسی مشهد، مشغول به کار شد. وی در ۱۳۵۲ ش در آزمون کارشناسی ارشد کالبد شناسی دانشگاه مشهد شرکت کرد و پذیرفته شد. دوره ی مذکور را طی ۲/۵ سال(با درجه ممتاز) به پایان رساند و در ۱۳۵۵ ش آزمون ورود به خدمت علمی دانشکده ی پزشکی مشهد را با موفقیت گذراند و به عنوان اولین مربی غیر پزشکی به جمع اعضای هیئت علمی آن دانشکده پیوست.
او در ۱۳۶۵ ش برای گذراندن دوره ی دکترای علوم تشریحی به دانشگاه علوم پزشکی تهران رفت و در ۱۳۶۸ ش رساله ی دکترای خود را با نام(آخرین نقطه حیات) در خصوص عظیم ترین خلقت خداوند، یعنی دستگاه هدایتی قلب انسان، با درجه ی ممتاز به پایان برد و سپس در دانشگاه علوم پزشکی کرمان به تدریس مشغول شد.
وی از دانشجویان نخستین دوره ی کارشناسی علوم آزمایشگاهی اولین دوره ی کارشناسی ارشد کالبد شناسی و نخستین دانشجوی دکتری علوم تشریحی در کشور بود. او علاوه بر تدریس علم پزشکی و تشریحی و کالبد شناسی انسانی دارای آثار و تألیفاتی در زمینه ی علوم پزشکی است که فهرست بخشی از آن ها بدین شرح است:
۱-روش های علمی آزمایشات بالینی؛
۲-سلول های هوایی استخوان گیجگاهی؛
۳-آناتومی و فیزیولوژی برای پیراپزشکان؛
۴-کالبد شناسی سر و گردن؛
۵-کالبد شناسی اعصاب؛
۶-کالبد شناسی و کالبد شکافی دستگاه عصبی مرکزی؛
۷-کالبد شناسی دستگاه هدایتی قلب انسان(آخرین نقطه حیات)؛
۸-تشریح موضعی و مصور سر و گردن؛
۹-کالبد شناسی توصیفی انسان؛
۱۰-تشریح موضعی و مصور تنه؛
۱۱-تشریح موضعی و مصور اندام ها و مفاصل؛
۱۲-ویرایش مجموعه مقالات اولین کنگره ی آناتومی ایران؛
۱۳-پانزده گفتار در شناخت جهان اصغر؛
۱۴-تشریح موضعی و مصور مغز و نخاع؛
۱۵-تشریح عمومی برای پیراپزشکان؛
۱۶-فهرست کتب چاپی طب و تشریح؛
۱۷-جلوه های جنین شناسی در قرآن مجید؛
۱۸-گزیده تاریخ و اخلاق پزشکی.
منبع: تذکره ی مشاهیر میبد؛ محمد کارگر شورکی